Δηµοσιογραφικοί ακροβατισµοί

Η πρώτη φάση χαρακτηρίζεται από πολύ φόβο και αυστηρές προειδοποιήσεις. Κάποιος Ρόνεν Μπέργκµαν, που συστήνεται ως «βασικός στρατιωτικός αναλυτής της ισραηλινής εφηµερίδας “Yedioth Aharonot”», γράφει την 1η Φεβρουαρίου ότιτο µεγάλο λάθος του Οµπάµα είναι η εγκατάλειψη ενός πολύτιµου συµµάχου ύστερα από ούτε µία εβδοµάδα διαδηλώσεων. Τρεις ηµέρες µετά, το κύριο άρθρο της εφηµερίδας τονίζει ότι το µεγάλο λάθος του Μπους ήταν ότι επέτρεψε(!) να λάβει µέρος στις παλαιστινιακές εκλογές ένα ισλαµικό κόµµα. Και στις 8 Φεβρουαρίου ο αρθρογράφος Μπρετ Στίβενς υποστηρίζει ότι πρώτος στόχος της αµερικανικής πολιτικής δεν πρέπει να είναι η οικοδόµηση του δηµοκρατικού µέλλοντος της Αιγύπτου. «Η δηµοκρατία», τονίζει, «είναι µια µακροπρόθεσµη στρατηγική ανάγκη»…

Μιλάµε για τη «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», και συγκεκριµένα για τις σελίδες που φιλοξενούν άρθρα γνώµης. Οι σελίδες αυτές διευθύνονται από µια επιτροπή που λειτουργεί ανεξάρτητα από την υπόλοιπη σύνταξη – και τις τελευταίες ηµέρες απέδειξε ότι είναι εξαιρετικά ευπροσάρµοστη. ∆ιότι µετά τη «φάση του φόβου» ακολούθησε η «φάση της στροφής». Στις 10 Φεβρουαρίου, η αµερικανική οικονοµική εφηµερίδα αντιµετωπίζει πλέον τον Μουµπάρακ ως βάρος και θεωρεί ότι το άµεσο συµφέρον της Αµερικής είναι να αποτρέψει την ανάληψη της εξουσίας από τους ισλαµιστές. Την εποµένη µιλά πλέον για την ανάγκη «άµεσης» µετάβασης σε µια φιλελεύθερη δηµοκρατία. Αλλά το πραγµατικό παραλήρηµα σηµειώνεται το Σάββατο 12 Φεβρουαρίου, όταν πια ο αιγύπτιος πρόεδρος έχει παραιτηθεί. Οπως γράφει ο Σιλβέν Σιπέλ της «Μοντ», που έκανε τη σχετική σταχυολόγηση, έχουµε περάσει πια στη «φάση του απολογισµού».

∆ύο είναι οι νικητές αυτής της εξέγερσης, τονίζουν οι αρθρογράφοι της «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ». Και κατά σύµπτωση είναι και οι δύο Αµερικανοί! Ο ένας είναι οι νέες τεχνολογίες. «Ο αρχηγός της αιγυπτιακής εξέγερσης είναι στέλεχος της Google: θα µπορούσε άραγε το µέλλον να είναι πιο καθαρό;», αναρωτιέται η Πέγκι Νούναν.Ο δεύτερος νικητής είναι ο Μπους. Αυτός δεν είχε µιλήσει για τη «µεγάλη Μέση Ανατολή»; Αυτός δεν οραµατιζόταν την εξαγωγή της δηµοκρατίας; Εντάξει, έκανε έναν λάθος υπολογισµό ξεκινώντας από το Ιράκ, αλλά η στρατηγική του ανάλυση ήταν επί της ουσίας σωστή. Να λοιπόν γιατί πρέπει όλοι να φωνάξουµε µαζί µε τη «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ»:«Είµαστε όλοι νεοσυντηρητικοί!».

Η εφηµερίδα, που µόλις πριν από λίγες ηµέρες προειδοποιούσε πως πρέπει µε κάθε τρόπο να µείνουν οι ισλαµιστές έξω από την πολιτική, τώρα εξαίρει τον στρατό επειδή σε τρεις µουσουλµανικές χώρες – το Πακιστάν, την Ινδονησία και την Τουρκία – εγγυάται τόσο την πολιτική εκπροσώπηση του Ισλάµ όσο και τις καλές σχέσεις µε τις Ηνωµένες Πολιτείες. Από τις τρεις αυτές χώρες, η καλύτερη είναι φυσικά η Τουρκία, όπου το κυβερνών (ισλαµικό) κόµµα εξασφαλίζει µια δυναµική δηµοκρατία και µια µοντέρνα οικονοµία της αγοράς.

Καταλάβατε τίποτα;