Τύµπανα πολέµου

Νo news, good news. Το ότι η χθεσινή ηµέρα κύλησε χωρίς κάποιο φονικό επεισόδιο στη Μέση Ανατολή αποµακρύνει λίγο, έστω και προσωρινά, τον ήχο των τυµπάνων του πολέµου.

«Από όλες τις εξηγήσεις για την ηρεµία που επικρατεί στα ισραηλινοπαλαιστινιακά σύνορα µετά το τέλος του πολέµου µε τη Χεζµπολάχ το 2006, η κυριότερη και πιο ανησυχητική είναι ο φόβος των δύο πλευρών ότι η επόµενη σύγκρουση θα είναι πιο καταστροφική και πιο εκτεταµένη από την προηγούµενη. Κανείς από τους βασικούς πρωταγωνιστές - Ισραήλ, Χεζµπολάχ, Συρία, Ιράν - δεν θέλει µια τέτοια προοπτική και όλοι φροντίζουν προς το παρόν να κρατούν την ψυχραιµία τους. Οι πολιτικές ρίζες της κρίσης, όµως, είναι παρούσες. Η υποβόσκουσα δυναµική είναι πάντα εκρηκτική. Και τα λάθη υπολογισµού δεν µπορεί να αποκλειστούν».

Αυτά σηµείωνε την περασµένη Δευτέρα το ανεξάρτητο ίδρυµα Ιnternational Crisis Group σε έκθεσή του µε τον τίτλο «Τύµπανα πολέµου». Την ίδια ηµέρα ρουκέτες που εκτοξεύτηκαν πιθανότατα από το Σινά έπληξαν το Εϊλάτ, στο Νοτιοανατολικό Ισραήλ, και την Ακαµπα, στην Ιορδανία, σκοτώνοντας µάλιστα εδώ και έναν άνθρωπο. Την εποµένη δύο λιβανέζοι στρατιώτες, ένας λιβανέζος δηµοσιογράφος και ένας ισραηλινός αξιωµατικός σκοτώθηκαν στα σύνορα Ισραήλ και Λιβάνου εξαιτίας ενός… δένδρου. Τη µεθεποµένη ένας Παλαιστίνιος έχασε τη ζωή του από ισραηλινά πυρά πυροβολικού κοντά στο προσφυγικό στρατόπεδο Χαν Γιούνες, στη Λωρίδα της Γάζας. Σχετίζονται µεταξύ τους αυτά τα γεγονότα; Πιθανότατα όχι, σηµειώνει ο Πιερ Ασκί στην ιστοσελίδα Rue89. Συµβάλλουν όµως στη δηµιουργία κλίµατος αστάθειας. Φωτιές που δεν σβήνουν εντελώς, µπορεί ανά πάσα στιγµή να ξανανάψουν.

Ενας από τους παράγοντες που µπορεί να ρίξουν λάδι στη φωτιά, είναι η δηµοσίευση του πορίσµατος του Ειδικού Δικαστηρίου για τον Λίβανο σε σχέση µε τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι το 2005. Ορισµένες πληροφορίες λένε ότι το πόρισµα αυτό εµπλέκει τη Χεζµπολάχ, µια κατηγορία την οποία η αντάρτικη οργάνωση θεωρεί απαράδεκτη. Χρειάστηκε µάλιστα να γίνει την περασµένη εβδοµάδα µια έκτακτη συνάντηση του βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας µε τους προέδρους της Συρίας και του Λιβάνου για να εκτονωθεί η ένταση. Το πραγµατικό πρόβληµα, όµως, είναι η απουσία ειρηνευτικής δυναµικής: οι προσπάθειες, για παράδειγµα, να υπάρξει µια επικοινωνία ανάµεσα στο Ισραήλ και τη Συρία ώστε να κοπεί ο άξονας Τεχεράνης - Δαµασκού απέτυχαν. Και ο πραγµατικός ή, έστω, ο µεγαλύτερος υπεύθυνος γι' αυτό το αδιέξοδο είναι η κυβέρνηση Νετανιάχου. Ακόµη και όταν η τελευταία τάσσεται υπέρ των άµεσων διαπραγµατεύσεων µε τους Παλαιστινίους, όλοι γνωρίζουν ότι το κάνει για να κερδίσει χρόνο, να αποκοιµίσει την Ουάσιγκτον και να συνεχίσει ανενόχλητη τον εποικισµό της Δυτικής Οχθης.