Κάστρο εναντίον Κάστρο

Το καινούργιο βιβλίο του Φιντέλ Κάστρο που παρουσιάστηκε προχθές σε µια κλειστή εκδήλωση στην Αβάνα λέγεται «Η στρατηγική νίκη». Και ο αντίπαλος στον οποίο αναφέρεται είναι ο δικτάτορας Μπατίστα, όχι ο Ραούλ.

Η νίκη που κατήγαγαν το 1958 οι γενειοφόροι αντάρτες εναντίον των κυβερνητικών στρατιωτών στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα άνοιξε τον δρόµο για την ανάληψη της εξουσίας από τον Φιντέλ. Ηταν η πρώτη από πολλές µάχες που θα έδινε τις επόµενες δεκαετίες ο κουβανός επαναστάτης. Η τελευταία, και πιο άχαρη απ’ όλες, ίσως να έχει στόχο τον ίδιο του τον αδελφό και τις κοινωνικοοικονοµικές µεταρρυθµίσεις που προωθεί. Αυτός είναι ο λόγος που έχει πολλαπλασιάσει τελευταία τις δηµόσιες εµφανίσεις του. Αυτός είναι και ο λόγος που γράφει µακροσκελή άρθρα για επικείµενους πυρηνικούς πολέµους µε το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα.

Ο Φιντέλ Κάστρο αποσύρθηκε από την ενεργό πολιτική ζωή όταν υποβλήθηκε σε επείγουσα χειρουργική επέµβαση στο έντερό του, τον Ιούλιο του 2006. Τον Φεβρουάριο του 2008 παρέδωσε την εξουσία στον αδελφό του. Σύµφωνα όµως µε τον δηµοσιογράφο και συγγραφέα Νορµπέρτο Φουέντες, άλλοτε φίλο του Ραούλ Κάστρο που ήλθε σε ρήξη µε το καθεστώς µετά την εκτέλεση του στρατηγού Οτσόα και από το 1995 ζει εξόριστος στο Μαϊάµι, ο Φιντέλ είχε αρχίσει ήδη να υπονοµεύει τον αδελφό του από τον προηγούµενο Ιούλιο, όταν διέδωσε ότι ένα λόγο µε έντονο µεταρρυθµιστικό χρώµα που εκφώνησε ο τελευταίος τον είχε γράψει στην πραγµατικότητα ο πρώην υπεύθυνος ιδεολογίας του κόµµατος Κάρλος Αλντάνα. Τα επόµενα χρόνια, τα κτυπήµατα κάτω από τη µέση συνεχίστηκαν. Και σήµερα η αντιπαράθεση κορυφώνεται, µε αφορµή την απόφαση του Ραούλ να αφήσει ελεύθερους 52 πολιτικούς κρατουµένους.

Η εµφύλια διαµάχη των αδελφών Κάστρο είναι η σηµαντικότερη από την εποχή της κρίσης στον Κόλπο των Χοίρων, υποστηρίζει ο Φουέντες στην ιστοσελίδα cubaencuentro. Και ο Φιντέλ είναι καταδικασµένος να τη χάσει. Οχι µόνο επειδή είναι πια πολύ µεγάλος - στις 13 Αυγούστου κλείνει τα 84 χρόνια του. Αλλά και επειδή τα τέσσερα τελευταία χρόνια ο Ραούλ έχει σχηµατίσει µια κυβέρνηση µε δικούς του ανθρώπους, στους οποίους δεν περιλαµβάνονται µόνο βετεράνοι της επανάστασης αλλά και νέοι τεχνοκράτες. Οι τελευταίοι έκαναν εµφανή την παρουσία τους την περασµένη Κυριακή στην ολοµέλεια της Εθνοσυνέλευσης, όπου ανακοινώθηκε από τον κουβανό ηγέτη µια µίνι στροφή προς την ιδιωτική οικονοµία.

Υπάρχει βέβαια και ένα άλλο ενδεχόµενο: η αντιπαράθεση αυτή να αποτελεί ένα τέχνασµα του Ραούλ Κάστρο για να αποσείσει τις ευθύνες σε περίπτωση που αποτύχουν οι µεταρρυθµίσεις. Η επανάσταση, κάθε επανάσταση, καταλήγει πάντα να τρώει τα παιδιά της.