«Θάνατος στην πατρίδα!»
Τον έλεγαν Nικoλό Μακιαβέλι. Κι εκείνα τα χρόνια τα παλιά καλούσε έναν «Ηγεμόνα» να δώσει τέλος, έστω και με ανήθικα μέσα, στη Φλωρεντινή Δημοκρατία ώστε να επιτευχθεί η ενότητα της Ιταλίας.Διαβάστε όλο το άρθρο εδώ
posted by Μιχάλης Μητσός @ 10:49 π.μ.
11 comments
11 Comments:
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Τελικά τον έστρωσε η φυλακή τον Τόνι...
Σκέφτομαι μόνο τον καημένο τον παραγιό του, που (του) έγραφε στο Empire οτι όχι, δεν πρέπει να σκεφτόμαστε όπως οι αντιδραστικοί τριτοδιεθνιστικοί κομμουνιστές, με όρους ινπεριαλιστικών κέντρων, γιατί και καλά η αυτοκρατορία είναι μία, και οι διεθνείς αντιθέσεις αφορούν τους διάφορους βαλέδες της (vassals).
Για απάντηση επί της ουσίας στις καινούργιες ασυναρτησίες του Τόνι,
http://www.cie-joliemome.org/cadres.html rubrique mp3, τραγουδάκι le mouton noir
Ρε παιδιά, μια φορά είπε να βοηθήσει ο καημένος ο Τόνι και θα του την πέσουμε;
...και πουσαι ακόμα! Δεν τελειώνουν οι ανειλημμένες υποχρεώσεις...
Τον βλέπω (υποψήφιο) ευρωβουλευτή με τους γάλλους πράσινους, στις επόμενες ευρωεκλογές
Α, ξέχασα να σας πω ότι είμαι φαν του Κον-Μπεντίτ. Είναι κακό αυτό για την επανάσταση;
πολύ. Μετά τον rote Danni, η επανάσταση χάνει άλλη μια μεγάλη της ελπίδα!
Me το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα εκφράζεται η αντίθεση του Γαλλικού λαού στην κυβερνησή του και όχι τα αντιευρωπαικά του αισθήματα
Κάτι που θα γινοταν και στην Ελλάδα σε ανάλογη περίπτωση
(Ο ανώνυμος στα σημερινά σχόλια).
...Αν φίλε Τάσο το "όχι" υπερισχύσει στο γαλλικό δημοψήφισμα (προσωπικά πιστεύω οτι είναι πιθανότερο να εγκριθεί το ευρωσύνταγμα με 50 συν ψιλά), σίγουρα πολλές ερμηνείες θα επιχειρηθούν μετά...
Η εμπειρία μου μού λέει οτι οι Γάλλοι δεν τρέφουν αντιευρωπαϊκά αισθήματα, τουναντίον.
Αντίθετα, υπάρχει - προς το παρόν - στη γαλλική κοινωνία συναίνεση ενάντια στο "θατσερικό/μεταθατσερικό" πολιτικό πρόγραμμα(αυτό που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν ως néoliberal, ultraliberal ή capitalisme anglosaxon ή capitalisme financier-ετερόκλητο το μπουκέτο των όρων, αλλά πάνω κάτω όλοι χρησιμοποιούνται για να υποδηλώσουν το ίδιο αυτό μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα). Ολο το παιγνίδι παίζεται αυτή τη στιγμή στο κατά πόσο η κοινή γνώμη πείθεται ή δυσπιστεί για το αν το ευρωσύνταγμα πριμοδοτεί ή όχι αυτό το πρόγραμμα.
Οι οπαδοί του "ναι" κάθε πολιτικής ταμπέλας προσπαθούν να πείσουν τους γάλλους οτι με το προτεινόμενο σύνταγμα δεν προωθείται μια ευρώπη του ξέφρενου καπιταλισμού, αλλά αντίθετα κατοχυρώνεται η κοινωνική ευρώπη - αυτό είναι το επιχείρημα ακόμη και του φασίστα Megret.
Οι οπαδοί του όχι κάθε πολιτικής στέγης προσπαθούν να πείσουν τους γάλλους οτι με το ευρωσύνταγμα εκχωρούνται παραπέρα εξουσίες και δυνατότητες κοινωνικού ελέγχου στο κεφάλαιο (αυτό είναι το σχήμα της επιχειρηματολογίας ακόμη και του Λεπέν, ο οποίος βέβαια το συμπληρώνει με τις γνωστές φασιστικές του θέσεις. Να σημειωθεί πάντως οτι είναι ιδιαίτερα χαμηλών τόνων η καμπάνια του).
Η αντίθεση ή καλύτερα η δυσαρέσκεια των Γάλλων για την κυβέρνησή τους, ξεκινά από την ίδια ρίζα, δηλαδή την καταρχήν βούληση αυτής της κυβέρνησης να εφαρμόσει ένα νεοφιλελεύθερο μεταρρυθμιστικό πακέτο, το οποίο υλοποιήθηκε με πολύ μερικό τρόπο, με πολλές αντιδράσεις και χωρίς κανένα ορατό θετικό αποτέλεσμα, έτσι ώστε στην κοινή γνώμη σήμερα να υπάρχει η (υπερβολική) αίσθηση οτι η χώρα βρίσκεται σε τέλμα.
Δεν είναι λοιπόν ακριβώς η αντίθεση στην κυβέρνηση που τροφοδοτεί το "όχι" στη Γαλλία - είναι η διαπιστωμένη αλλεργία των Γάλλων στην απώλεια των κοινωνικών τους κεκτημένων, που τρέφει τόσο την αποδοκιμασία τους στην κυβέρνηση (με μεσολαβητή αυτήν την αίσθηση τελμάτωσης), όσο και το ποσοστό του "όχι" στο Ευρωσύνταγμα.
Μια αποκρουστική διάσταση της προεκλογικής εκστρατείας των "ouistes", είναι η ξεδιάντροπη ανάμειξη/κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού και όλων των επιτελείων των καθιερωμένων ΜΜΕ, και οι ξεχωριστού οίστρου λοιδωρίες στο πρόσωπο του Fabius, (θυμίζω - σοσιαλιστής, είχε διατελέσει πρωθυπουργός του Μιττεράν)ο οποίος από αγαπημένο παιδί των παρισινών σαλονιών βρέθηκε να καθυβρίζεται καθημερινά από τη μέρα που τοποθετήθηκε ενάντια στο ευρωσύνταγμα.
Τέλος, ένα από τα πιό ωραία ευτράπελα, είναι το ξεφτύλισμα του συμφώνου της Νίκαιας, από όλα τα "καθιερωμένα" ΜΜΕ που το είχαν εκθειάσει την επόμενη της υπογραφής του, ως γιγάντιο άλμα της Ευρώπης προς τα μπρός που επιτεύχθηκε χάρις στη φωτισμένη γαλλική διπλωματία.
Αυτά και συγνώμη αν σας ζάλισα.
Ενδιαφέρον και κατατοπιστικό το σχόλιο.
Θα έπρεπε και οι συνταγματολόγοι μας (Παυλοπουλος, Βενιζέλος, Μποτόπουλος κα) να γράψουν κάτι. Ομως ασχολούμενοι με κάτι περισσότερο "καλό" απο την επιστήμη τους ίσως δεν έχουν χρόνο
Τα είπε ο Νέγκρι. Αλλά τα "παιδιά" του αυτή τη φορά δεν τον άκουσαν.
Yaxnw na ton brw ton Negri, apo thn epomenh twn dhlwsewn tou, kai de bgainei pouqena! Oute sto kinhto, oute sta mail apantaei.
Kai anakolouqoc me tic analuseic tou kai kai kota - me mia lejh qliberoc...
A propos, to gkalop pou anadhmosieuei shmera Pempth h eleuqerotupia, dinei prwto to "oxi" kai sthn Ellada!
Ti ginetai, analutadec mou? Gia janaskefteite to...
Δημοσίευση σχολίου
<< Home