Τετάρτη, Ιανουαρίου 21, 2009

Μαθήματα δημοσιογραφίας




Ο Αλμπέρ Καμύ μπαίνει σε μια μπουάτ μαζί με τους συναδέλφους του από την εφημερίδα Combat, που αγωνίστηκε κατά της ναζιστικής κατοχής. Είναι ενθουσιασμένος, και αναφωνεί: «Αξίζει τον κόπο να αγωνίζεσαι για ένα τέτοιο επάγγελμα!».

Τη σκηνή αυτή την περιγράφει ο διευθυντής του Νουβέλ Ομπζερβατέρ Ζαν Ντανιέλ στο βιβλίο του «Ο Καμύ κόντρα στο ρεύμα», το οποίο έχει αφιερώσει στον φίλο του και μέντορά του. Θυμάται πολύ καλά πώς τον γνώρισε. Οι νέοι της γενιάς του που είχαν έφεση στο γράψιμο δεν έκαναν διάκριση ανάμεσα στη φιλοσοφία, τη λογοτεχνία, την πολιτική στράτευση και τη δημοσιογραφία. Οι θεοί της εποχής εκείνης- ο Χέμινγουεϊ, ο Ντος Πάσος, ο Στάινμπεκ, ο Μαλρώ- τα έκαναν όλα. Έτσι κι ο ίδιος, όταν τελείωσε το πρώτο του άρθρο, πίστεψε ότι ήταν έτοιμος να γράψει βιβλίο (δεν είχε άδικο: ώς τώρα έχει γράψει είκοσι τέσσερα!). Αλλά αφορμή για τη γνωριμία του με τον Καμύ δεν ήταν εκείνο το άρθρο, παρά το περιοδικό Caliban που εξέδιδε τότε. Και, φυσικά, ο πόλεμος της Αλγερίας.

Ογδόντα οκτώ ετών σήμερα, μια θρυλική πια μορφή της γαλλικής δημοσιογραφίας, ο Ντανιέλ εργάστηκε και ως συντάκτης και ως διευθυντής. Και με τις δύο ιδιότητές του βρέθηκε ανάμεσα στην εξουσία και την ιστορία. Ένας άνθρωπος με εξουσία- λέει σε συνέντευξή του στην Ελ Παΐς - είναι ένας άνθρωπος που κάτι κρύβει, κι ο δημοσιογράφος πρέπει να το ανακαλύψει. Να ανακαλύψει το έγκλημα, χωρίς να παρασύρεται από τις φιλοδοξίες του. Να αναγνωρίζει τον ολοκληρωτισμό και να τον καταγγέλλει: αυτή είναι η πρώτη υποχρέωση του δημοσιογράφου, σύμφωνα με τον Καμύ. Έχει άλλες τρεις. Να μη λέει ψέματα. Να αρνείται να υποταχθεί. Να απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή δεσποτισμού, ακόμη και προσωρινού. Ο Ντανιέλ προσθέτει ακόμη μία: να γνωρίζει ο δημοσιογράφος τις παγίδες της τεχνολογίας. Στο κάτω κάτω, όταν έγραφε τον οδηγό του ο Καμύ δεν υπήρχε ακόμη η τηλεόραση.

Η δημοσιογραφία, λέει ο Ντανιέλ, συνίσταται στο να ζεις την ιστορία την ώρα που παράγεται. Άλλωστε, όλα τα εργαλεία της πρόγνωσης έχουν χαθεί. Δεν υπάρχει οικονομική επιστήμη, δεν υπάρχει αναλυτική γνώση της οικονομίας. Όλοι έχουν κάνει λάθος. Εδώ και δέκα χρόνια κάνουν όλοι λάθος. Και το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η απίστευτη ιστορία του Ομπάμα. Ποιος την προέβλεψε, ποιος μπορούσε να την προβλέψει;

Τελικά είχε δίκιο ο Καμύ; Αξίζει τον κόπο να παλεύει κανείς γι΄ αυτό το επάγγελμα; Ο βετεράνος Γάλλος δημοσιογράφος κάνει μια μακρά παύση, προτού απαντήσει. «Αξίζει τον κόπο. Ναι, πιστεύω πως αξίζει τον κόπο. Άργησα να απαντήσω γιατί τελευταία είμαι πολύ ανήσυχος, και κάπως απαισιόδοξος. Ας πούμε, όμως, πως αξίζει τον κόπο».

10 Comments:

At 21/1/09 1:09 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Πώς νιώθεί ένας Έλληνας δημοσιογράφος που μάλιστα καλύπτει διεθνή και θέματα όπως το μεσανατολικό όταν διαβάζει κάτι τέτοιο; Άνετα; Καλά; Περήφανος; Δεν είναι ρητορική η ερώτηση, ούτε κακεντρεχής.

 
At 21/1/09 3:03 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Ανετα. Καλά. Περήφανος. Και πολλά άλλα. Η κάλυψη του Μεσανατολικού από τη στήλη, όπως κι από τις διεθνείς σελίδες της εφημερίδας, ήταν άψογη. Κατά τη γνώμη μου, φυσικά. Αν έχεις αντίθετη γνώμη, θα περίμενα να μου την είχες στείλει - τεκμηριωμένη - εκείνες τις ημέρες.

 
At 21/1/09 3:36 μ.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

Camy parle comme un amateur no comme un professionell.

 
At 21/1/09 9:54 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

"Άνετα, καλά και περήφανος. Και πολλά άλλα". Ως συστηματική αναγνώστρια ελληνικών και ξένων εφημερίδων και περιοδικών τα τελευταία 32 χρόνια, μένω μάλλον έκπληκτη με αυτή τη δήλωση και υποψιάζομαι πως μαζί με μένα και πολλοί άλλοι. Για να το λες, έτσι θα νιώθεις αλλά διαπιστώνω μια δραματική διάσταση μεταξύ πομπού και δέκτη. Μάλιστα εσύ, ως μηχανικός, θα σπεύσεις να με διορθώσεις, επισημαίνοντάς μου πως δεν υφίσταται καν το concept "διάσταση μεταξύ πομπού και δέκτη" αλλά πρέπει να μιλαμε πια για μια μή-επικοινωνία. Για διαλόγους από καθέδρας, θα έλεγα εγώ στο φιλολογικότερον. Ας είναι.

Η κάλυψη που έκαναν τα Διεθνή των ΝΕΩΝ γενικά την έχω γραμμένη στα παλιά μου τα παπούτσια, μερικά χιλιάδες φύλλες πουλάτε και οι αναγνώστες σας πηδάνε τα διεθνή για να διαβάσουν τα ζώδια και τα αθλητικά, είναι τέτοιου επιπέδου. Μιλάμε για μηδενική παρέμβαση στο δημόσιο διάλογο. Εδώ μιλάμε για συντριπτική διαφορά μεταξύ των διαφόρων συντακτών στα ίδια τα διεθνή. Ας είναι. Δεν είμαι αναγνώστης των ΝΕΩΝ, εξάλλου, δεν σκάω.

Αντιθέτως, με ενδιαφέρουν ιδιαιτέρως αυτά που έγραψες εσύ κι αυτό όχι γιατί είμαστε φίλοι αλλά γιατί εδώ και χρόνια η δική σου υπογραφή είναι δηλωτική της προσήλωσης στις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας και της ειρήνης. Είσαι ένας άνθρωπος πολιτισμένος και σοβαρός που παρακολουθεί χρόνια τα πράγματα. Όταν λοιπόν, διαβάζω στις "Διαστάσεις" αντισημιτικές παπαρόλες, ή κακότεχνες νουβέλες αντί για πολιτικές θέσεις, καταθλίβομαι και θορυβούμαι. Φοβάμαι.

Ξέρεις πολύ καλά ότι αυτός ο πόλεμος δεν είχε καμία σχέση με τους προηγούμενους κι όμως δεν το έγραψες, Προτίμησες να ενδώσεις σ'ενα αγοραίο συναίσθημα και να χαϊδέψεις τον μέσο αναγνώστη των ΝΕΩΝ που είναι αντιαμερικανός και βαθειά αντισημίτης όχι γιατί είναι κακός άνθρωπος αλλά γιατί είναι απαίδευτος και υπεραπλουστευτικός στη σκέψη. Όπως και η πλειοψηφία των δημοσιογράφων δλδ.

Θα μου πεις. Με σένα τα βάζω τώρα; Με ποιον να τα βάλω δλδ με αυτούς που έχω από χέρι γραμμένους; Εσένα καλούν να μιλήσεις στα ειρηνευτικά φόρα για το μεσανατολικό. Εσένα βγάζουν στα ραδιόφωνα να πεις μια σοβαρή άποψη ( κι εσύ βγήκες να μας υπερασπιστείς τον Ομπάμα, τέτοια κάβλα πια για τον Ομπάμα, τί να πω). Κι άλλους βγάζουν αλλά δεν υπάρχουν για μένα, οπότε δεν ασχολούμαι.

Και σκέφτομαι τώρα εγώ. Αν αύριο αρχίσει πάλι να ξεχειλίζει το ρατσιστικό μίσος κι αυτό το μίσος αρχίζει να εκδηλώνεται με βία επί δικαίων και αδίκων, ποιος θα μας υπερασπιστεί; Εσύ που συστηματικά μπέρδευες στα άρθρα σου τους Εβραίους με τους Ισραηλινούς; Πριν από λίγες εβδομάδες, θα απαντούσα "ναι, εσύ". Τώρα, τίποτα.

Έχω γράψει άπειρες φορές στο μπλογκ μου και σε ανύποπτο χρόνο ότι για μένα ο δείκτης του πόσο δημοκρατική είναι μια κοινωνία, είναι η ελευθερία του Τύπου. Πιστεύω πολύ στον Τύπο και το ρόλο του γιαυτό και διαβάζω τόσο πολύ Τύπο. Δυστυχώς, ο ελληνικός Τύπος δεν έχει καμία σχέση με αυτά που περιγράφονται στο άρθρο. Δεν λειτουργεί ως πυλώνας ελέγχου των εξουσιών και ως εκ τούτου και της δημοκρατίας αλλά ως μοχλός διαπλεκόμενων. Στο μέσον υπάρχει η μάζα των αμαθών. Και κάπου στη γωνία κάποιοι, λίγοι που ξεχωρίζουν αλλά που κι αυτοί όταν οι συνθήκες και οι περιστάσεις, η Ειρήνη εν προκειμένω, τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ εκείνοι, διαλέγουν την οδό της ευκολίας. Ναι, για σένα λέω.

Υ.Γ. Θα ήθελα να μην πιάνατε όλοι εσείς στο στόμα σας τον Καμύ. Πως γίνεται να μην βεβηλώνετε τα πάντα με το πληρωμένο σας πληκτρολόγιο;

 
At 22/1/09 12:49 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

Αθήναιε, έχεις χάσει την ψυχραιμία σου και παραληρείς. Σου έχει συμβεί και στο παρελθόν αυτό, κατά κανόνα όταν πρόκειται για θέματα που έχουν σχέση με το Ισραήλ. Δεν θα συνομιλήσω μαζί σου σε αυτό το επίπεδο. Αν έχεις κάτι συγκεκριμένο να μου καταλογίσεις, μπορείς να το κάνεις. Η κριτική είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Αλλά με την υστερία δεν μπορώ να τα βάλω. Είναι και άδικο απέναντί σου, γιατί είσαι ένας άνθρωπος που σέβομαι και εκτιμώ.

 
At 22/1/09 2:42 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Λοιπόν που λες, χθες αφού έγραψα αυτό το σχόλιο, είπα να γράψω στο καπάκι τις δυο πιθανές δικές σου απαντήσεις, γιατί δύο ήταν οι πιθανότητες, όχι παραπάνω. Σκέφτηκα όμως να αντισταθώ στον έμφυτο κωλοπαιδαρισμό μου περισσότερο για να δηλώσω τη διάθεσή μου να συζητήσω και βέβαια για να σου δείξω ότι η ενόχλησή μου διατυπώθηκε στα σοβαρά και εκφράζει πραγματικούς φόβους.

Σ'αυτό το μπλογκ θα βρει κανείς άπειρες φορές το ίδιο σκηνικό. Εγώ να διαμαρτύρομαι για κάτι κι εσύ να μου λες ότι είμαι υστερική. Μπορεί και να είμαι, βέβαια, αλλά στα σίγουρα έχω λειτουργήσει ως υστερικός χειροκροτητης της συντριπτικής πλειοψηφίας των άρθρων σου και μαλιστα χωρίς παράθεση επιχειρημάτων και αιτιολογήσεις αλλά δεν έχεις δείξει ενοχλημένος.

Στο έχω πει πολλές φορές. Αν για σένα ο σχολιασμός των άρθρων σου σημαίνει έπαινο τότε θα πρέπει να το δηλώσεις ή να βάλεις moderations και να εγκρίνεις μόνο τα θετικά προς τα άρθρα σου σχόλια.

 
At 22/1/09 4:51 μ.μ., Blogger ΞΕΝΗ said...

Oraia ta elege o Kami. Alla ola auta gia tote oxi gia twra...

 
At 22/1/09 6:09 μ.μ., Blogger Μιχάλης Μητσός said...

"Θα ήθελα να μην πιάνατε όλοι εσείς στο στόμα σας τον Καμύ. Πως γίνεται να μην βεβηλώνετε τα πάντα με το πληρωμένο σας πληκτρολόγιο;"
Μα είναι δυνατόν, Αθήναιε, να περιμένεις να κάνω διάλογο μαζί σου σ'αυτή τη βάση; Ούτε κι ο Μαυροπρόβατος, στην έκρηξη του αριστερισμού του, δεν θα μπορούσε να ξεστομίσει τέτοιες χοντράδες...

 
At 22/1/09 6:10 μ.μ., Blogger Αθήναιος said...

Δεν θέλω να κάνεις διάλογο μαζί μου, δεν έχω τέτοιες απαιτήσεις. Το μόνο που θέλω είναι να μη διαβάζω ρατσιστικά σχόλια στις "Διαστάσεις".

 
At 30/7/09 3:53 π.μ., Anonymous Ανώνυμος said...

hi5 tv,85cc免費影片,成人漫畫,成人聊天室,成人影城,免費視訊聊天,情色貼圖,免費視訊聊天,aio交友愛情館,情色論壇,美女遊戲,尋夢園聊天室,維克斯論壇,色情網站,色情漫畫,後宮電影院,視訊交友,校園正妹牆,免費遊戲,遊戲,成人網站,尋夢園聊天室,情色網,色遊戲,情色論壇,性感影片,情色文學,成人文學,後宮電影院,免費小遊戲,豆豆聊天室,聊天室,h漫,校園正妹牆,kk俱樂部,成人漫畫,色情小說,85cc免費影城,言情小說,言情小說,線上遊戲,校園正妹牆,美女寫真,伊莉討論區,走光,AV,080聊天室,色情漫畫,做愛,成人漫畫,色情小說,hi5,AV,成人影片,aio,成人論壇,免費遊戲,哈啦聊天室

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home