Τρίτη, Δεκεμβρίου 09, 2008

Χωρίς λόγο




Περίεργα πράγματα μπορούσε να διαβάσει κανείς χθες στις εφημερίδες και τα μπλογκ. Ή, πάλι, μπορεί να ήταν συνηθισμένα, αλλά να τους έδινε ιδιαίτερο χαρακτήρα η περιρρέουσα ένταση.

«Νεαροί Έλληνες ξέσπασαν χθες στο κέντρο της Αθήνας στη χειρότερη εγχώρια βία μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο». (Κέριν Χόουπ, Φαϊνάνσιαλ Τάιμς )

Οι μαθητές των δημοτικών σχολείων της Αγγλίας θα πρέπει να αρχίσουν να διδάσκονται πώς να διάγουν μια ευτυχισμένη και υγιή ζωή. Σύμφωνα με πρόταση του πρώην σχολικού επιθεωρητή Σερ Τζιμ Ρόουζ, το μάθημα της ευτυχίας πρέπει να εισαχθεί στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Ίσως να πρέπει να εξετάσει την ιδέα και το ελληνικό υπουργείο Παιδείας. Μια τέτοια πρωτοβουλία- ιδιαίτερα αν ανακοινωθεί αυτές ακριβώς τις ημέρες- ίσως να δώσει στα παιδιά εκείνη ακριβώς την προοπτική που τους λείπει.

«Αυτόπτες μάρτυρες λένε ότι ο αστυνομικός που πυροβόλησε τον 15χρονο δεν είχε δεχθεί επίθεση, αλλά ενεπλάκη σε μια διαμάχη με μια ομάδα νεαρών. Αυτή η συνταρακτική κατηγορία δεν με εκπλήσσει, αφού η Ελληνική Αστυνομία έχει μια τρομακτική φήμη για τη χρήση βίας και το συγκεκριμένο επεισόδιο, αν και ακραίο, δεν είναι πρωτοφανές. Βλέπω τώρα στην τηλεόραση να μιλά ένας υπουργός, η αλαζονεία του και η αδιαφορία του είναι απίστευτες». (Τeacher Dude, ένας Άγγλος δάσκαλος που ζει στη Βόρεια Ελλάδα, στο μπλογκ του teacherdudebbq. blogspot. com)

Σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε χθες στη Χέραλντ Τρίμπιουν, ο Τόμας Φρίντμαν αναρωτιέται τι τίτλο θα έχει το βιβλίο που θα γράψουν κάποτε τα παιδιά μας για μας. «Η πιο άπληστη γενιά όλων των εποχών»; «Η αυτάρεσκη γενιά»; «Η γενιά των subprime: πώς οι γονείς μου απαλλάχτηκαν από τα χρέη τους φορτώνοντάς τα στην πιστωτική μου κάρτα»; Ο Αμερικανός αρθρογράφος πιστεύει πως τα παιδιά μας θα έπρεπε να είναι πολύ πιο ριζοσπάστες απ΄ ό,τι είναι σήμερα. Δεν περνάει μια βόλτα από τα μέρη μας;

«Η προσανατολισμένη προς την αγορά κυβέρνηση Καραμανλή...» (Έλε να Σμιθ, Γκάρντιαν, στο πιο σύντομο ανέκδοτο της ημέρας)

«Μερικοί από τους φίλους του 15χρονου Μπουνά Τραορέ και του 17χρονου Ζιέντ Μπενά, που σκοτώθηκαν στο Κλισύ καθώς προσπαθούσαν να διαφύγουν από την αστυνομία, φορούν μαύρες μπλούζες με το σύνθημα ΄΄Νεκροίχωρίς λόγο΄΄» (από ανταπόκριση του Τζόζεφ Ουίντερ στις 4/11/2005 στο ΒΒC, που ανέβασε χθες ένας Έλληνας μπλόγκερ).

Σύμφωνα με την ανταπόκριση του Γιώργου Παππά από το Βερολίνο, μεταξύ των ατόμων που συγκεντρώθηκαν χθες έξω από το ελληνικό προξενείο της πόλης ήταν και αρκετοί Γερμανοί φοιτητές. Ένας από αυτούς είπε ότι η δολοφονία του Αλέξανδρου τού θύμισε τη δολοφονία ενός μετανάστη πριν από τρία χρόνια στο Ντέσαου της Ανατολικής Γερμανίας. Ένας άλλος είπε ότι βρισκόταν εκεί από «αλληλεγγύη». Αλληλεγγύη; Κυκλοφορεί ακόμη αυτή η λέξη στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες;

5 Comments:

At 9/12/08 6:29 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Αλληλεγγύη; Κυκλοφορεί ακόμη αυτή η λέξη στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες;

Σίγουρα όχι, μεταξύ της ευρωπαϊκής πλουτοκρατίας και των κυβερνήσεών της.
Πιθανότατα ναι, στην ευρωπαϊκή νεολαία.
Το μεγάλο στοίχημα βέβαια, είναι η αλληλεγγύη και ο συντονισμός της λαϊκής οργής που κρυφοκαίει στο Παρίσι, το Βερολίνο, το Λονδίνο, τη Ρώμη...
Την Κυριακή, η κάλυψη των ταραχών στην Ελλάδα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά ΜΜΕ δεν είχε καμμία σχέση με αυτή που έκαναν τα αντίστοιχα ελληνικά. Από το μεσημέρι και μετά, τα ελληνικά γεγονότα ήταν στην πρώτη σελίδα των ηλ. εκδόσεων του BBC, Spiegel, Monde, Figaro, Libération και φαντάζομαι και άλλων που δεν κοίταξα. Η συμμετοχή στον ονλάιν σχολιασμό των ρεπορτάζ, όπου υπάρχει τέτοια λειτουργία, ήταν εντονότατη - όλα τα ραπόρτα δε, μιλούσαν για πρωτοφανείς βιαιοπραγίες. Παντού είχε κανείς την αίσθηση να πλανιέται στον αέρα το οτι "γίνεται κάτι που μας αφορά", που μας περιτριγυρίζει και στο κέντρο της γεωγραφικής Ευρώπης. Δημοσιογράφοι και σχολιαστές φαίνονταν να γράφουν έχοντας αυτό στο πίσω μέρος του
μυαλού τους. Είμαι σίγουρος οτι προσεχώς θα υπάρξουν και άλλες, παρόμοιας έντασης και πολιτικής αρχιτεκτονικής ταραχές και στις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με τις πιό ποικιλόμορφες αφορμές.
Ας σκεφτεί ο καθένας, τι πολιτικά καθήκοντα θέτει αυτή η προοπτική σε κάθε πολιτική δύναμη -κι ας κάνει ο,τι νομίζει οτι πρέπει, με όποιους πρέπει ...

 
At 9/12/08 10:03 μ.μ., Blogger nik-athenian said...

Δεν μιλάω ειρωνικά μαυροπρόβατε και σου αναγνωρίζω ότι οι προβλέψεις σου πριν 1,5 χρόνια περίπου για το καζάνι που βράζει μάλλον δικαιώνονται.

 
At 10/12/08 12:40 μ.μ., Blogger Μαύρο πρόβατο said...

Όντως νικ, τα είχαμε πει τότε αν και μάλλον μόνο οι δυό μας το θυμόμαστε :-) Από όσα "έπαθα και έμαθα" στην πολιτική μου ζωή, αποφεύγω να παίρνω τις επιθυμίες μου για πραγματικότητα, και στη βάση αυτή τότε προσπάθησα να μεταφέρω τι νομίζω οτι συμβαίνει...
Σήμερα, η Ελλάδα είναι πρωτοσέλιδο σε Λιμπερασιόν και Φιγκαρό (η Μοντ κυκλοφοράει μεσημέρι).
Τα ρεπορτάζ εστιάζουν, όπως θα περίμενε κανείς, στην κοινωνική/οικονομική κατάσταση της χώρας, ιδιαίτερα της νεολαίας, με διαρκείς παραλληλισμούς με τα γαλλικά πράγματα. Δυστυχώς, η Λιμπε για την ευκολία του ρεπορτάζ καταφεύγει σε έλληνες σοφολογιώτατους εγκαταστημένους στη Γαλλία, που λένε, όπως πάλι θα περίμενε κανείς, τις γνωστές μαλακίες...

 
At 10/12/08 6:46 μ.μ., Blogger nameless said...

Χρειαζόταν ένα τόσο ισχυρό σοκ για να καταλάβουν πως είμαστε ακόμα στη χούντα.και το αντιμετωπίζουν και με λάθος τρόπο.καταλαβαίνω απόλυτα την τυφλή οργή, αλλά μόνο οι ναζί έκαιγαν βιβλία..

 
At 11/12/08 4:53 μ.μ., Blogger Teo... said...

Nameless δεν νομίζω ότι ήμαστε σε χούντα αν και ακούω πολλούς να την λησμονούνε τελευταία πράγμα τραγικό. Η κατάσταση που επικρατεί μου δίνει να καταλάβω πόση έλλειψη οργάνωσης μπορεί να έχουμε ως κράτος, είναι όμως εξοργιστική και από την πλευρά των πρωταγωνιστών στους δρόμους.
Οι καταστροφές, οι βανδαλισμοί και το πλιάτσικο σε περιουσίες είναι μέρος της ιδεολογίας που πάνε να δημιουργήσουν άτομα στο όνομα της ελευθερίας και του αντικαπιταλισμού ή του αντικομφορμισμού? Η ιδεολογία της κουκούλας δεν μου λέει τίποτα ούτε σε κανέναν νομίζω, αν έχεις μια άποψη ανέλαβε την ευθύνη της άποψής σου ή των πράξεών σου. Όλοι βολευτήκαμε στην σήψη και ότι γίνεται είναι αποτέλεσμα της αδιαφορίας μας που τώρα πια έχει γίνει ανάγκη κάτι να κάνουμε, ή ίσως να δείξουμε. Φταίμε όλοι.

 

Δημοσίευση σχολίου

<< Home