Η τέχνη του συμβιβασμού

Η Τζωρτζ έχει πολλά ελαττώματα. Καβαλάει τους επισκέπτες, τρώει τα παιχνίδια του παιδιού (ενίοτε προσπαθεί να φάει και το παιδί), επιτίθεται σε αυτούς που κάνουν σκέιτμπορντ, χώνει τα δόντια της στον πιο ακατάλληλο άνθρωπο στο δωμάτιο, σκαλίζει τα φυτά που μόλις φυτεύτηκαν, γρατζουνίζει τα πράγματα που μόλις αγοράστηκαν, γλείφει τα πιάτα που πρόκειται να σερβιριστούν και συχνά κάνει την ανάγκη της στη λάθος μεριά της εξώπορτας. Κάνει συνεχώς αταξίες, αλλά η συμπεριφορά της είναι δικαιολογημένη: είναι ένα σκυλί που μένει σε διαμέρισμα, και μάλιστα σε μια πόλη που δεν ενδείκνυται για σκυλιά. Η Τζωρτζ είναι ένα από τα 1,4 εκατομμύρια σκυλιά της Νέας Υόρκης. Και ανήκει στον 29χρονο συγγραφέα Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, γνωστό στην Ελλάδα από το ημι-αυτοβιογραφικό του μυθιστόρημα «Όλα είναι φωτισμένα».

Η σχέση τους δεν περιορίζεται βέβαια στους καβγάδες. Για την ακρίβεια, οι καβγάδες είναι το αναγκαίο κακό. «Ο πρωινός μου περίπατος με την Τζωρτζ», γράφει ο Φόερ στη Νιου Γιορκ Τάιμς, «είναι συχνά το καλύτερο κομμάτι της ημέρας, η περίοδος που κάνω τις πιο γόνιμες σκέψεις μου και απολαμβάνω περισσότερο τη φύση και την πόλη - κατά μια βαθύτερη έννοια μάλιστα, την ίδια τη ζωή. Η ώρα που περνάμε μαζί, είναι μια μορφή αποζημίωσης για τα βάρη του πολιτισμού: τα e-mail, τα χρήματα, τα διάφορα τείχη, τον τεχνητό φωτισμό. Ακόμη και για τη γλώσσα. Γιατί το να βλέπεις ένα σκυλί να συμπεριφέρεται σαν σκυλί σε γεμίζει χαρά; Γιατί σε κάνει, με την καλύτερη έννοια της λέξης, να αισθάνεσαι ανθρώπινος;»

Στη διάρκεια της ζωής μας, συνεχίζει ο συγγραφέας, περνάμε από μια θερμή σχέση με τα ζώα (μαθαίνουμε να αγαπάμε τα κατοικίδια και να τους έχουμε εμπιστοσύνη) σε μια ωμή σχέση μαζί τους (τα περισσότερα ζώα που εκτρέφονται για κατανάλωση περνούν τη ζωή τους σε ασφυκτικό περιορισμό). Αυτό εξηγείται εν μέρει από την αποξένωσή μας: όσο μεγαλώνουμε τόσο μικρότερη επαφή έχουμε με τα ζώα. Εξαίρεση αποτελούν οι σκύλοι και οι γάτες, που υπό αυτή την έννοια είναι τυχερά. Εκείνα επωφελούνται από τα αισθήματα που μας δημιουργεί η καθημερινή επαφή μαζί τους και εμείς διδασκόμαστε από αυτά την τέχνη του συμβιβασμού και της συνύπαρξης. Δίνοντας χώρο σε ένα σκύλο, αφαιρείς μοιραία χώρο από σένα. Αλλά αυτό είναι κάτι που μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να το καταλάβουν.

Όπως δεν μπορούν να καταλάβουν και γιατί ένα σκυλί, εκεί που περπατάει και μυρίζει, αρχίζει ξαφνικά να τρέχει με μανία. Η Τζωρτζ τρέχει πιο γρήγορα από τον πιο γρήγορο άνθρωπο στον πλανήτη. Είναι μάλλον το πιο γρήγορο σκυλί στο Μπρούκλυν. Ίσως και σε όλη την Αμερική.