Ο τελευταίος ρόκερ

Είχαν πολλά ευχάριστα μηνύματα οι γερμανικές εκλογές. Αλλά είχαν και μια πολύ δυσάρεστη συνέπεια: την αποχώρηση του κορυφαίου ίσως Ευρωπαίου πολιτικού από την ενεργή πολιτική ζωή.

"Το εκλογικό αποτέλεσμα με ενθουσίασε. Θα το πω δημόσια: αγαπώ τη χώρα μου. Οι ψηφοφόροι σάρωσαν το πολιτικό κεφάλαιο. Το κεφάλαιο της πολιτικής δημοσιογραφίας. Το κεφάλαιο των δημοσκόπων και των πολιτικών επιστημόνων. Όλοι αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι ειδικοί διαψεύστηκαν. Αν τα συντηρητικά αφεντικά του Σπίγκελ και της Τσάιτ, που μπερδεύουν τη δημοσιογραφία με την πολιτική, ακολουθούσαν τους δικούς τους συντηρητικούς κώδικες τιμής, θα έπρεπε να κάνουν χαρακίρι (πολιτικά, εννοώ). Αλλά δεν ψέλλισαν ούτε μια λέξη αυτοκριτικής. Αντί γι' αυτό, βλέπεις τον επικεφαλής του Ομίλου Σπρίνγκερ, τον Ματίας Ντέπφνερ, να απολογείται στη Γουολ Στριτ Τζέρναλ για την περίεργη εκλογική συμπεριφορά των Γερμανών. Είναι ντροπή!

Δέχομαι ότι έχω επηρεάσει σημαντικά το κόμμα μου. Αλλά οι Πράσινοι δεν είναι κόμμα του Φίσερ. Το κοκκινο-πράσινο κεφάλαιο, που γράφτηκε από τη γενιά μου, έκλεισε οριστικά. Και τώρα αρχίζει ένα καινούργιο κεφάλαιο, που πρέπει να γραφτεί από τους νεότερους, τους κάτω των 40 ετών. H άποψη ότι έχω κάτι να τους προσφέρω είναι παράλογη. Είμαι δεμένος με την ιστορία μου και με την ύπαρξή μου. Όταν μιλάω με τα παιδιά μου, που έχουν μεγαλώσει πια, και με τους φίλους τους, συνειδητοποιώ ότι η νέα γενιά έχει μια βαθιά επιθυμία να ζήσει την ατομικότητά της, από τη μια πλευρά, και να διατηρήσει την κοινωνική συνοχή, από την άλλη, ακόμη και πέρα από τα όρια της κλασικής μικρής οικογένειας. Ίσως οι εικόνες από τη Νέα Ορλεάνη να έδειξαν ότι ακόμη και σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης υπάρχει κάτι που λέγεται μοιρασμένη ευθύνη, κι ότι οι πιο δυνατοί ώμοι πρέπει να σηκώνουν μεγαλύτερα βάρη. Οι Πράσινοι παρέχουν τις καλύτερες προϋποθέσεις γι'αυτόν τον νέο προσανατολισμό επειδή προέρχονται από το εναλλακτικό κίνημα.

Όταν κατάλαβα ότι οι Πράσινοι θα περάσουν στην αντιπολίτευση, είπα στον εαυτό μου: ή θα παραμείνεις στη θέση σου, και μια μέρα θα σε πετάξουν με τις κλωτσιές επειδή δεν σε αντέχουν άλλο, ή θα πάς σπίτι σου. H πρώτη επιλογή δεν είναι πολύ ελκυστική. Έτσι παραιτήθηκα. Με ρωτάτε μήπως ο κοκκινοπράσινος συνασπισμός ήλθε πολύ αργά. Μα οι πολιτικοί και τα κόμματα δεν διαλέγουν την εποχή τους. H ιστορία σε πετάει σε παγωμένο νερό, πεινασμένες πολικές αρκούδες σε κυνηγούν, και είτε κολυμπάς πιο γρήγορα απ'αυτές είτε σε κατασπαράζουν. Εγώ ήμουν ο τελευταίος live ροκ-εντ-ρόλερ της γερμανικής πολιτικής. Ακολουθεί η γενιά του πλέι-μπακ. Είμαι 57 ετών. Θα κάτσω σιωπηλός στο πίσω μέρος του Κοινοβουλίου, θα τους ακούω και θα σκέφτομαι".

(Από συνέντευξη που έδωσε ο απερχόμενος υπουργός Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ στην εφημερίδα die Tageszeitung)